πηγή:http://e-thessalia.gr/
Έως τώρα υπάρχουν εκατοντάδες δημοσιεύματα για την λίμνη από ανθρώπους που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με το έργο από τεχνικής, πολιτιστικής, αθλητικής, τουριστικής, ιστορικής σκοπιάς. Στα νερά της άκμασε ένας ιδιότυπος, σχεδόν πρωτόγονος λιμναίος πολιτισμός του οποίου η αρχή χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ο πολιτισμός αυτός χάθηκε το 1962,όταν με ανθρώπινη παρέμβαση η λίμνη αποξηράνθηκε και οι πρώην πια ψαράδες, κάτοικοι της παρακάρλιας περιοχής προσπαθούν τα επόμενα σαράντα χρόνια να επιβιώσουν ως αγρότες και κτηνοτρόφοι. Το 2000 άρχισαν τα έργα επαναπλημμυρισμού της λίμνης στα όρια του Ν. Μαγνησίας, τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη ακόμη και σήμερα.
Για αρκετούς από τους έως τώρα συγγραφείς η συγκέντρωση στοιχείων έγινε κυρίως από συζητήσεις με ανθρώπους που έζησαν στην υγρή αγκαλιά της, ψάρεψαν στα νερά της και γνώρισαν από κοντά τον πλούτο της. Είναι οι ηλικιωμένοι πια πρώην ψαράδες της λίμνης Κάρλας που ζουν στα Κανάλια, στο Ριζόμυλο, στο Στεφανοβίκειο, στο Καλαμάκι, στο Σωτήριο, σε όλα τα παρακάρλια χωριά.
Μια φορά και έναν καιρό?
?πριν από την αποξήρανση της λίμνης που δέσποζε στην περιοχή, οι ντόπιοι άκουγαν έναν φοβερό βρυχηθμό να έρχεται από τα βάθη της. Αν και κανείς δεν το είχε δει ποτέ, ο μύθος του Ήταυρου, ενός αόρατου τέρατος, του οποίου η παράξενη κραυγή μπορούσε να ακουστεί στην γύρω περιοχή πέρασε από τη μια γενιά στην επόμενη. Για τους περισσότερους, η κραυγή αυτή αποτελούσε εξαιρετικά κακό οιωνό, σηματοδοτώντας επερχόμενους πολέμους, πείνα και πνιγμούς. Όταν η λίμνη αποξηράνθηκε, δεν ανακαλύφθηκε κανένα τέρας. Πιθανόν, η παρουσία καρστικών πετρωμάτων και καταβοθρών στη λεκάνη του υγροτόπου να ευθύνονταν για αυτόν το φοβερό βρυχηθμό. Σήμερα, η ονομασία Ήταυρος είναι ένα άλλο όνομα για ένα είδος ερωδιού (Botaurus stellaris), ένα σπάνιο υδρόβιο πτηνό, του οποίου η βροντερή κραυγή ακούγεται σε απόσταση χιλιομέτρων κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής του.
Έξω από τον κόσμο των παραμυθιών?
?η ιστορία της λίμνης Κάρλας αποκαλύπτει πώς οι σύνδεσμοι μεταξύ του φυσικού περιβάλλοντος και των τοπικών κοινωνιών έχουν αποκοπεί. Η λίμνη ήταν κάποτε ένας από τους πιο γνωστούς μεσογειακούς υγροτόπους, με υψηλή βιοποικιλότητα και έντονη τοπική κουλτούρα, η οποία ήταν ιδιαίτερα αισθητή στις αλιευτικές κοινότητες της περιοχής.
Η λίμνη αποξηράνθηκε τη δεκαετία του 1960 για την ανάκτηση γεωργικής γης. Ως αποτέλεσμα, οι τοπική κοινωνία των ψαράδων, η οποία ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τον υγρότοπο καταστράφηκε, μεγάλος πληθυσμός μεταναστευτικών πτηνών εξαφανίστηκε, το μικροκλίμα της περιοχής επηρεάστηκε αρνητικά ενώ η δραματική πτώση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα οδήγησε, εν τέλει, στην εγκατάλειψη της γης. Αναρωτιέται κανείς, τι ακριβώς έπρεπε να αναπτυχθεί εις βάρος του κοινωνικού και πολιτιστικού ιστού της περιοχής; Η αποξήρανση της λίμνης Κάρλας δεν απάντησε ικανοποιητικά στο ερώτημα αυτό, αλλά η μερική αποκατάστασή της θα πρέπει να προσπαθήσει να το απαντήσει.
Σήμερα, η μερική αποκατάστασή της, καθιστά τη λίμνη Κάρλα για άλλη μια φορά, σημαντικό μέρος της καθημερινής ζωής του τόπου και συμβάλει στην προστασία και ανάδειξη της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ευρύτερης περιοχής. Ο υγρότοπος της Κάρλας περιμένει για να τον ανακαλύψουν ξανά ?με τον απαιτούμενο σεβασμό αυτή τη φορά? οι σύγχρονοι επισκέπτες.